سرخپوستان از تکرارِ هجاها و کلمات برای ساختنِ صفات عالی استفاده می‌کنند. در زبان‌های بومی و لااقل در گواتمالا، هیچ صفتِ عالی‌ای وجود ندارد. آن‌ها با گفتنِ «سفید، سفید، سفید» مرادشان «بسیار سفید» یا «بغایت سفید» است. همچنان‌که هجاها را نیز تکرار می‌کنند، مثلا در مورد دل‌فریب می‌گویند: «دل، دل، فریب»، تا تاکید بیشتری را برساند.
مهم‌ترین چیز برای من خیالپردازی است ـ«آن سلیطه‌ی پرده‌نشینِ خانگی». آری تخیل، و خوش‌آهنگی.
+ از مصاحبه‌ی ریتا گیبرت، میگل آنخل آستوریاس. هفت‌صدا، ترجمه‌ی نازی عظیما
درباره این سایت