صداها رنگ دارند، رنگ و حرکت هر دو با هم. من این را بعد از تجربه‌ی «مسکالین» فهمیدم. بیست‌ودو سال پیش، در خانه‌ی. از یک «اوورتور» باخ، از فلامنکو و چهار فصلِ ویوالدی. هر کدام به کلی چیزِ دیگری بود با رنگ‌ها و حرکت‌ها و حال‌وهوای دیگر. هر کدام با تصویرهای مخصوص به خود. یادِ صدای مامان افتادم. راستی چه رنگی داشت؟ رنگ محبت؟
+ روزها در راه – شاهرخ مسکوب
* سعدی
درباره این سایت